Op bezoek bij Bike Fun Turkije had onze hoofdredacteur de gelegenheid om een schitterend dubbelinterview te doen met Hennie Kuiper en José De Cauwer.

Beiden waren onafscheidelijk eind jaren '70 en begin jaren '80. De ene had de benen, de andere de brains. Beiden zijn nog steeds vol van de koers en doen niet liever dan de oude verhalen terug oprakelen. Alles uitschrijven wat de heren vertelden is niet mogelijk, maar een samenvatting van enkele uren gepalaver over toen en nu, willen we onze lezers niet onthouden.

Hennie, je hebt er een zeer mooie carrière opzitten. Hoe kijk je daar zelf op terug?

Vooral met een grote tevredenheid en ook wel een beetje fierheid, maar ik relativeer het wel. Ik vind niet dat je capsones moet hebben, omdat je toevallig hard met de fiets kon rijden. Het wielrennen heeft van mij ook een wereldburger gemaakt waar ik zeer dankbaar voor ben.

Je bescheidenheid siert je, voor ons Belgen lijkt dit nogal on-Nederlands?

Dat komt dan vooral door mijn opvoeding. Thuis zegden ze altijd, dat gewoon doen meer dan genoeg is. Mijn ouders waren boeren en wij moesten meehelpen op het veld. Het knokken voor de boterham vormt een bepaald karakter. Ik herinner me nog goed toen ik in 1977 tweede werd in de Tour en dat mijn moeder naar Parijs was gereisd om de aankomst te zien. Toen ze me na de rit zag, zei ze: "Je hebt het goede gedaan jongen".

Je werd Olympisch Kampioen op de weg in 1972 en haalde brons in de ploegentijdrit, dan kom je toch echt wel "binnen" bij de profs?

Binnen komen? Dat betekende niets bij de profs. Je moest volledig van voor af aan beginnen. Gewoon vanaf nul. Ook daar moest je bescheiden zijn.

Wie was jouw beste "knecht" tijdens je carrière?

Zonder enige twijfel José De Cauwer!

Hoe schat je hem in als wielrenner?

José heeft zich helemaal weggecijferd voor mij en hij zal zelf nooit weten, wat hij zou gekund hebben als hij zich niet had opgeofferd. Hij was heel rap en had ongetwijfeld een pak mooie koersen kunnen winnen. Hij reed echter volledig in functie van mij. Hij las de koers, nam me mee naar voor wanneer hij aanvoelde dat er iets ging gebeuren, zette me uit de wind waar nodig en reed achter me om me te beschermen als het in pelotonvorm ging. Hij analyseerde de tegenstanders en maakte de strijdplannen op. Bovendien was hij een meester om me op te peppen en vertrouwen te geven als ik het nodig had.
Als mens?

Recht door zee! Een man van zijn woord. Een grote mond met een klein hartje.

Als commentator?

Absolute top, hij ziet nog steeds alles. Dat was vroeger in de koers al zo en dat is nog steeds gebleven.

Wat was zijn sterkste punt als wielrenner?
Zijn taktisch koersdoorzicht. Hij zat er nooit naast en zag dingen die anderen niet zagen. In de Tour van 1978, reed Bruno Bruyere lang in de gele trui. Iedereen zag hem al als winnaar, toen José bij de start van een bergrit bij mij kwam. Hij zei me: "Kuiperke, vandaag laat je Bruyère maar voor wat hij is, want die gaat door de mand vallen. Concentreer je maar op de andere toppers. En het kwam natuurlijk weer uit, zoals het meestal het geval was.

José, hoe hoog schat jij Hennie in als wielrenner?

Hennie was een allrounder waar ze er maar weinigen van maken. Eigenlijk een soort van kleine Merckx. Zoek ze maar bij de hedendaagse renners. Wie wint er Parijs-Roubaix, Milaan – San Remo, Ronde Van Lombardije, Ronde van Vlaanderen, het WK én wordt twee keer tweede in de Tour?

Wat waren zijn sterke punten?

Hij kon heel lang aan een zeer hoog tempo rijden. Eens hij een gat had, haalden ze hem meestal niet meer terug.

Wat waren zijn mindere punten?

Hij had compleet geen koersdoorzicht en daar had hij iemand voor nodig die de koers voor hem las. Eigenlijk waren we een perfect team. Hij de benen en ik de brains.

Waarom cijferde je jezelf zo weg voor hem? Heb je daar nooit spijt van gehad?

Neen, ik had al zeer snel door dat ik voor de absolute top wat tekort kwam. Het was een bewuste keuze, waardoor ik zelf een meer dan behoorlijke boterham kon verdienen. Eigenlijk waren wij een kleine NV, waarmee we samen geld verdienden. Hennie had echt iemand nodig die hem stuurde en overal bijstond. Voor mij was dat de kans om een lange carrière uit te bouwen bij verschillende topploegen.

Het volledige interview kan u lezen in CyclelivePlus Magazine editie 25

Korte inhoud:

1. Andy Schleck - Een bergrit met aankomst in het dal
2. Grand Départ Utrecht 2015
3. Duo-interview: Hennie Kuiper - José De Cauwer
4. Onvoorstelbaar Noors mooi
5. Totdal body screening Preventielab
6. Hongarije en Turkije: de nieuwe fietsvakanties bij uitstek
7. Vast verzet: Overtraining

Verkooppunten
Veilig, snel en voordelig abonneren

Tekst en beeld: Patrick Van Gansen