Wout van Aert is op 15 september 28 jaar geworden, Mathieu van der Poel zal die leeftijd bereiken op 19 januari 2023. Beiden hebben inmiddels, zowel in het veld als op de weg, een imposante erelijst opgebouwd. Zij behoren tot de grote mannen in het huidige peloton. Gelijktijdig kan je je afvragen of ze écht wel zo groot zijn. We bedoelen dan uiteraard qua prestaties. Tja dan moet je gaan vergelijken met het gevaar dat je je op glad ijs begeeft. Je moet prestaties ook in de tijd zien. De omstandigheden van bijvoorbeeld training en begeleiding zijn in de loop der jaren drastisch geëvalueerd.  Er was een tijd dat men nog nooit van wattages en andere basisgegevens had gehoord. Het was een kwestie van kilometers maken en uithoudingsvermogen kweken. Het was spierkracht en conditie ontwikkelen met de ondersteuning van het natte vingerenwerk. Toch hebben we Wout en Mathieu tegenover een aantal grootheden gezet. Wat hadden deze renners bereikt toen zij hun 28e verjaardag gingen vieren? We hebben dan vooral voor mannen gekozen die ritten kunnen winnen in de grote ronden, thuis zijn in de klassiekers en de ééndaagse wedstrijden, waarbij de wereldtitels en de nationale titels ook een rol spelen. In het kader hierbij alle namen die we in de vergelijking betrokken.

Geboortedata:

Die 28e verjaardag is natuurlijk maar een tussenstation. Alle renners hebben zich daarna nog doorontwikkeld en we weten hoe dat gelopen is. Voor Wout van Aert en Mathieu van der Poel staat dat nog in de sterren geschreven.

De grote vraag is hoe de vergelijking zal zijn wanneer zij met koersen zijn gestopt. Naast de allergrootsten (Merckx, Coppi, Bartali, Hinault, Anquetil) die ook echte ronderenners waren, zijn de echte grote mannen op klassiek gebied Rik Van Looy, Roger De Vlaeminck en Francesco Moser. De voorzichtige conclusie is dat Wout en Mathieu letterlijk en figuurlijk nog een lange weg hebben te gaan. Het kan ook zijn dat ze helemaal niet willen worden vergeleken met hun voorgangers. Ieder mens en iedere sporter is immers uniek! Lees en vergelijk. Voor ons is het een bijzondere uitdaging geweest om deze opzet te maken.

Puntensysteem

Ook hier hanteren we hetzelfde puntensysteem als in ons artikel waarin Pogačar vergeleken wordt met Bartali, Coppi, Anquetil, Merckx en Hinault. Om het gehele pakket aan overwinningen van de dertien mannen te bekijken en een acceptabele onderlinge vergelijking te maken hebben we zelf een puntensysteem ontwikkeld.

Natuurlijk is het discutabel om op deze manier te werk te gaan, maar we zien dit als een mogelijkheid om een palmares te evalueren. Ergens moet je een noemer vinden om de verschillende wedstrijden onder te brengen.

Rik van Steenbergen

Over twee jaar zal zeker worden stilgestaan bij zijn honderdste geboortedag. In Arendonk staat al een mooie buste van hem. Ongetwijfeld zal er ergens nog wel een beeld/monument voor de wereldkampioen van 1956 en 1957 worden geplaatst. Niet alleen op de weg behoorde hij tot de groten, maar ook op de baan viel niet met hem te spotten. Op zijn naam staan veertig zesdaagse overwinningen en dan hebben we het nog niet over zijn verdere baan palmares.

Rik Van Steenbergen: Palmares tot 9 september 1952

Rik Van Looy

Over zijn overwinningenlijst tot eind 1961 is weinig meer te zeggen. Het is formidabel. Met 187 punten is hij de onbetwiste leider in ons klassement. Diep van binnen wisten we dat natuurlijk wel, maar we hebben het weer eens op papier gezet. Maar het was nog niet gedaan met winnen op zijn 28ste verjaardag. In 1962 zegeviert hij in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Gent-Wevelgem en in 1965 is er weer Roubaix en liefst acht ritten in de Vuelta a España. Dan is het wel een beetje op. Hij rijdt de laatste jaren voor Willem ll-Gazelle en wint nog Parijs-Tours (1967) en de Waalse Pijl (1968). In zijn geboorteplaats Grobbendonk  is een mooie buste voor hem geplaatst.

Rik Van Looy: Palmares tot 20 december 1961

Jan Janssen

Na in het jaar 1962 als onafhankelijke te hebben gereden treedt hij in 1963 toe tot de rangen van de professionals. De Nederlander geeft zichzelf een mooi verjaardagscadeau door enkele weken na zijn achtentwintigste verjaardag de Tour de France te winnen. De zege komt dus niet meer op bijgaand lijstje voor! Een jaar eerder had hij de Vuelta a España op zijn naam geschreven. Na zijn Tourzege is hij nog actief tot 1973, maar echt grote overwinningen zitten er niet meer in.

Jan Janssen : Palmares tot 19 mei 1968

Roger De Vlaeminck

Roger zal altijd tot de verbeelding spreken en niet door zijn soms controversiële uitspraken. Wat een palmares heeft die man opgebouwd! Na zijn achtentwintigste verjaardag zet hij nog tweemaal Tirreno-Adriatico op zijn naam  (1976 en 1977). Ook zegeviert hij nog tweemaal in Milaan-Sanremo (1978 en 1979) en volgen er ook nog drie andere monumenten: Ronde van Lombardije (1976), Ronde van Vlaanderen (1977) en in 1977 voor de vierde keer Parijs-Roubaix. In 1981 wordt hij na 1969 voor de tweede keer Belgisch kampioen op de weg. Wie zal hem dat ooit nog nadoen?

Roger De Vlaeminck: Palmares tot 24 augustus 1975

Hennie Kuiper

Het lijstje van Hennie Kuiper is maar kort. Hij is dertiende en laatste in ons rijtje. Maar het leven is bij je achtentwintigste verjaardag nog niet voorbij! Hennie Kuiper is een man van karakter. Doorzetten en doen!

In 1981 wint hij zowel de Ronde van Vlaanderen als de Ronde van Lombardije. Dan komt in 1983 zijn zege in Parijs-Roubaix en in 1985 wint hij als kers op de taart Milaan-Sanremo na een mooi gevecht met zijn ploeggenoot Teun van Vliet.

Hennie Kuiper: Palmares tot 2 februari 1977

Francesco Moser

Voor de Italiaan is er na Van Looy en De Vlaeminck een derde plaats in onze rangschikking. Toch een mooi podium!  Er staan natuurlijk veel Italiaanse  eendagskoersen op zijn lijst. Zijn wereldtitel, de winst in de Giro d ‘Italia en de tweevoudige winst in Parijs Roubaix en in de Giro di Lombardia springen er uit als grootste overwinningen. Tijdens zijn achtentwintigste verjaardag zit hij in koers in de Tour de l’Aude (18-21 juni) in Lézignan en wint op 18 juni de proloog. Het zijn niet alleen overwinningen. Vooral de Nederlanders hebben nog op hun netvlies staan hoe Moser in 1978 op de Nürburgring in de strijd om de wereldtitel wordt verslagen door Gerrie Knetemann. Later wint Moser In 1980 voor de derde keer Parijs-Roubaix en in 1984 is hij de sterkste in Milaan-Sanremo.

Francesco Moser: Palmares tot 19 juni 1979 kan je terug vinden in Cyclelive Magazine nr 72

Sean Kelly

De Ier is een sprinter van allure geweest, maar ook een man die de grote klassiekers kon winnen en tevens zijn visitekaartje heeft afgegeven in grote rittenwedstrijden. Bekijk eerst wat hij tot zijn 28e verjaardag heeft gepresteerd, waar nog aan toe te voegen is dat hij in 1980 het puntenklassement in de Vuelta wint en dat ook doet in de Tour de France van 1982 en 1983.  Daarna wint hij nog de Ronde van Lombardije (1985, 1991), Parijs-Roubaix (1986), Milaan-SanRemo (1986, 1992) en Luik-Bastenaken-Luik (1989). Dan is er zijn eindwinst in de Vuelta a España in 1988. Ook wint hij in 1985, 1986, 1987, 1988 weer Parijs-Nice en komt zo op zeven opeenvolgende zeges in de Rit naar de Zon.

Sean Kelly: Palmares tot 24 mei 1984 kan je terug vinden in Cyclelive Magazine 72

Laurent Jalabert

De Fransman is de vijfde man in onze rangschikking. Aanvankelijk legt hij zich het meest toe op het winnen van sprints. Later wordt hij meer all-round en bevestigt hij dat hij ook kan klimmen. Zo wordt hij in de Tour de France na zijn tweemalige winst in het punten klassement (1992 en 1995) ook winnaar van het bergklassement (2001 en 2002). Zijn grootste successen boekt hij in de Vuelta a España met achttien ritzeges, viermaal winst in het puntenklassement (1994, 1995, 1996, 1997) en de eindwinst in 1995.

Laurent Jalabert: Palmares tot 30 november 1996 kan je terug vinden in Cyclelive Magazine 72

 Alejandro Valverde

Het lijstje loopt tot begin 2008 maar daarna is hij nog veertien jaar doorgegaan. Pas in 2022 zet hij een punt achter een geweldige carrière met als hoogtepunt zijn wereldtitel in 2018 in Innsbrück. In de telling tot 25 april 2008 hebben we zijn zege die hij twee dagen later in Luik-Bastenaken-Luik boekt niet meer mee kunnen nemen. Opmerkelijk is dat hij na zijn zege in de Waalse Pijl in 2006 in de jaren 2014, 2015, 2016 en 2017 viermaal achter elkaar als eerste op de Muur van Huy aankomt. In 2015 en 2017 zal hij voor de derde en vierde maal Luik-Bastenaken-Luik weer winnen. Zestien keer neemt hij deel aan de Vuelta en wint dertien ritten en in 2012, 2013, 2014 en 2018 het puntenklassement. In de Tour de France start hij veertien keer met winst in vier ritten.

Alejandro Valverde: Palmares tot 25 april 2008 kan je terug vinden in Cyclelive Magazine 72

Philippe Gilbert

De carrière van Gilbert krijgt feitelijk pas echt vorm na zijn 28e verjaardag met winst in Luik-Bastenaken-Luik (2011), nog driemaal de Amstel Gold Race (2011, 2014, 2017), het wereldkampioenschap  in Valkenburg (2012), Belgisch kampioenschap (2016), Ronde van Vlaanderen (2019) en Parijs-Roubaix (2019). Wat een reeks!  Helaas heeft hij zijn wereldtitel niet kunnen verzilveren. Men spreekt weleens over de vloek of last van de regenboogtrui, maar dat is ook van toepassing geweest op Gilbert. Pas op 5 september 2013 behaalt hij als wereldkampioen zijn eerste zege in de Vuellta wanneer hij de twaalfde rit Maella-Tarragona wint. Drie weken later wordt het volgende wereldkampioenschap alweer verreden.

Philippe Gilbert: Palmares tot 5 juli 2010

Tom Boonen

Boonen wordt vierde in onze rangschikking. Welke superlatieven moeten we voor hem gebruiken? Hij is een begrip in de wielerwereld en zal dat altijd blijven. Tweemaal Scheldeprijs en Parijs-Brussel. Driemaal Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen en Belgisch kampioen, viermaal Parijs-Roubaix en vijfmaal de E3 Prijs Harelbeke en als kers op de kaart de wereldtitel in Madrid. Wij voegen daar in ieder geval niets meer aan toe!

Tom Boonen: Palmares tot 15 oktober 2008

Wout van Aert

In onze rangschikking zal Wout van Aert op een negende plaats terecht komen net achter Mathieu van der Poel en net voor Rik Van Steenbergen.  Onwaarschijnlijk toch, dat ook in ons lijstje deze twee kemphanen slechts door vier luttele punten gescheiden worden. Alweer een bewijs van hoe hard ze wel aan elkaar gewaagd zijn. Wat zal er nog allemaal in het vat zitten bij Wout? Hij wil en zal ook snel een groot monument gaan winnen. Zeker weten dat hij ooit winst in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en/of de Ronde van Lombardije zal toevoegen aan zijn palmares. Vanzelfsprekend staat ook een wereldtitel op zijn verlanglijstje. Waarom niet? Hij kan het! We zullen het gaan beleven! Het worden nog mooie tijden!

Palmares Wout van Aert:

Mathieu van der Poel

Wat we over Wout van Aert hebben geschreven geldt ook voor Mathieu van der Poel hoewel die al twee keer de Ronde van Vlaanderen heeft gewonnen. Natuurlijk aast hij ook op winst in de andere grote klassiekers en op de wereldtitel. Hij heeft ten opzichte van Van Aert dezelfde kansen. We zijn nog jaren verzekerd van een mooie strijd tussen beide mannen. Hun manier van koersen zorgt ervoor dat de supporters zich nooit zullen vervelen. Benieuwd wat op het einde van de rit het palmares zal zijn. Hopelijk gaan beiden nog zeer lang door en kunnen we nog enkele tussentijdse lijstjes maken.

Palmares Mathieu van der Poel

Conclusie

Dertien grootheden uit de wielersport zijn de revue gepasseerd. Allen van het klassieke type, met een snel eindschot en/of klimmersbenen. Wat dan nog rest is een conclusie trekken. Onze lezers zullen dat ook doen.  Het heeft behoorlijk wat tijd gekost om alles uit de spitten, maar we kunnen er wel niet om heen dat Van Looy en De Vlaeminck duidelijk de ranking aanvoeren. Zij zijn uit gefietst evenals Francesco, Tom, Laurent, Sean, Rik, Jan, Philippe en Hennie. Van Wout en Mathieu zullen we nog vele jaren kunnen genieten en we wensen hen veel succes toe om hun palmares nog fel aan te dikken. Natuurlijk zijn er nog heel wat andere grote klassieke renners die in deze rangschikking ontbreken. We denken dan aan Freddy Maertens, Giuseppe Saronni, Jan Raes, Steven Roche Johan Museeuw, Peter Sagan en nog vele andere kampioenen. Het zou ons echter teveel plaats kosten in dit magazine om de palmaressen van al de grootheden te gaan fileren tot hun 28ste verjaardag.

Onze ranking

Palmares tot 28ste verjaardag

 
Kanttekening als beste allrounders

Toch moeten we hier nog één erg grote kanttekening bij maken: Van al de voormelde grootheden was enkel Roger De Vlaeminck ook echt een groot kampioen in het veld en waarschijnlijk de grootste allrounder ooit. Zowel Wout als Mathieu staan als allrounders volgens ons boven de anderen als je hun palmares in het veld/MTB mee in aanmerking neemt. Alhoewel deze conclusie dan weer gevaarlijk is, want Van Steenbergen, Van Looy en Moser waren van hun kant dan weer meesters op de piste. Zo zie je maar dat vergelijken altijd wikken, wegen en nooit tot de juiste conclusie komen is. Maar we vonden het toch leuk om dit te doen!

Extra conclusie

En we kunnen het toch niet laten  om toch nog een extra conclusie te trekken. Dus halen we Tadej Pogačar en Remco Evenenpoel uit ons vorige artikel nog even naar voren. Pogačar is op 21 september 2022, 24 jaar geworden en Evenepoel viert op 25 januari 2023, zijn 23e verjaardag. In onze score noteren Remco tot dan 113 punten en Tadej 139 punten. We moeten wel voorzichtig zijn met voorspellingen, maar we mogen aannemen dat ze beiden in de buurt van De Vlaeminck en Van Looy gaan komen. En wat we nu al zeker weten is dat zij op dit moment al meer punten scoren dan Wout en Mathieu, ook al zijn ze zoveel jonger! En wat Eddy Merckx zijn gigantisch puntentotaal (184 punten) op slechts 24 jarige leeftijd betreft, daar kunnen we enkel vol verwondering naar kijken.

Tekst/samenstelling/beeld tenzij anders vermeld: Teus Korporaal en Patrick Van Gansen