Over Remco Evenepoel is vanwege de manier waarop hij zijn intrede maakte in het wielermilieu bijna alles geschreven.
De pers volgt deze jonge wolf met argusogen en neemt elke kans te baat om hem in het nieuws te brengen.
“Van achter de Mechelse Kazerne naar de Jaizkibel blijkt maar een kleine stap.”
Remco is rond de millenniumovergang op 25 januari 2000 geboren en de eerder vermelde zin zou zo maar de titel van zijn toekomstige biografie kunnen zijn. Hij joeg in 2017 nog een profcarrière na in het voetbal maar toen ruilde hij KV Mechelen in voor een carrière als wielrenner.
Patrick Lefevere liet de kaas niet van zijn brood eten en gaf hem een contract bij Deceuninck-Quick-Step. Al in zijn eerste jaar bij de profs reed hij van winst naar winst.
Wij geven u in dit artikel een inzicht op de voetbaljaren van de jonge kannibaal uit Schepdaal die voorafgingen aan zijn jaren als coureur.
Een typisch linkspootje, een hoogbegaafde middenvelder met goed inzicht en een zeer goede fysiek. Hij beschikte over een heel goede basistechniek maar was ook wel een tikje eigenwijs.
Zijn vader was coureur geweest en ergens sluimerde er bij Remco altijd een groter dan gemiddelde interesse voor de koers. Maar daar sprak hij nooit over want hij was ervan overtuigd over voldoende kwaliteiten te beschikken om te slagen als profvoetballer. Gedrevenheid is voor hem één van de belangrijkste stelregels. In zijn eerste jaar bij PSV moest hij alle dagen op en neer tussen zijn thuis en de Lichthoofdstad. Uren bracht hij door in een busje. Hij groeide uit, als linksback, tot Jonge Rode Duivel en werd er zelfs gebombardeerd tot kapitein van de nationale ploeg. Intussen was Evenepoel terug naar Anderlecht verhuisd.
In 2014 en 2015 speelde hij 4 wedstrijden bij de nationale U15 en later 5 wedstrijden bij de U16. Op 17 februari 2015 scoorde hij tegen Italië. Plots werd hij bij Anderlecht een beetje aan de kant geschoven en moest hij meer dan hem lief was op de bank plaatsnemen. Men vertelde hem eigenlijk beleefd dat hij met zijn 1m71 te klein was. Na drie seizoenen paars-wit ging hij naar KV Mechelen maar deze overgang liep niet van een leien dakje. Anderlecht verzette zich tegen de overgang en deed kinderachtig. Zij wilden hem niet vrijgeven en Remco mocht daarom bij Kavee alleen maar oefenwedstrijden spelen. Hij bleef echter altijd de meest gemotiveerde en ambitieuze speler en hij werkte hard op training. Deze situatie vond hij helemaal niet leuk en na 4 maanden Mechelen hing hij de schoenen aan de wilgen. Hij vond het voetbalwereldje maar niets meer en kapte ermee. Hij wou blijven sporten en twijfelde tussen atletiek en … wielrennen. De keuze viel op het tweede en de rest is geschiedenis.
Foto's: © Sigrid Eggers / Deceuninck – Quick-Step en PSV
